 |
Hoe bevalt uw werk in Utrecht?
"Utrecht is een hele aantrekkelijke en bijzondere stad. Er staan momenteel veel grote zaken op de agenda waar we voortdurend mee bezig zijn. Een heel bijzonder traject is bijvoorbeeld de ontwikkeling van Leidsche Rijn. Aan de andere kant proberen we ook op de schaal van wijk en buurt de mensen te betrekken bij allerlei activiteiten. Dat zijn dus nogal verschillende benaderingen. Als burgemeester komen de lusten en de lasten van de stad op je af, zowel de vrolijke als de problematische dingen horen erbij. Utrecht bruist van de activiteiten. Onze stad heeft een hele goede naam als stad van cultuur en met name festivals. Er worden veel initiatieven genomen, ook door jongere mensen, hetgeen zeker komt door de vele opleidingen die hier gevestigd zijn. De andere kant van de medaille is dat we relatief ook veel mensen hebben die in de problemen zitten. Zo zie je in verhouding meer dak- en thuislozen in een grote centrumstad. Je kijkt niet alleen naar de overlast, maar er moet ook een aanbod van voorzieningen en zorg zijn om het leefbaar te maken."
Had u bepaalde ambities toen u in Utrecht begon? "Nou niet anders dan je in z'n algemeenheid in dit beroep hebt. Ik was erg nieuwsgierig naar het eigene van Utrecht. Ik viel midden in allerlei discussies en trajecten, waarvan ik hoop dat ik ze in goede samenspraak met alle betrokkenen weer een stapje verder breng. Ik wil daar een steentje, en eigelijk meer dan dat, aan bijdragen."
Als u een moment van rust zoekt, waar vindt u dat in de stad? "Een goede plek daarvoor is de oude Hortus tussen de Nieuwe Gracht en de Lange Nieuwstraat. Het is een beschutte, omsloten plek. Ik hou sowieso van planten en bomen en als ik even tot mezelf wil komen, vind ik dit een schitterende plek."
Hoe is uw kijk op het leven? "Ik probeer positief van aard tegen dingen aan te kijken. Niet van te voren al denken 'het is niets en het zal niets worden'."
Gelooft u in een leven na de dood? "Nee, dan is het gewoon afgelopen. Ik geloof dus ook niet in reincarnatie."
Bent u met de dood bezig? "Dood is geen moeilijk onderwerp. Je hebt leven en dood en dat realiseer ik me altijd. Het is geen vast gespreksonderwerp, maar de dood hoort nu eenmaal bij het leven." "In het eerste halfjaar dat ik hier werkte, zijn er vier mensen overleden die me heel dierbaar waren. Toen had ik wel iets van 'nu is het even genoeg'. Ik was bezig met de dood. Vanuit mijn functie word ik helaas steeds vaker geconfronteerd met dood ten gevolge van geweld. Vlaardingen staat me nog vers in het geheugen."
Herdenkt u de doden? "Nee, ik doe niet aan herdenken, wel aan denken aan. Ik denk aan overledenen en dan heel willekeurig, niet als vast ritueel op de sterfdag bijvoorbeeld. Wat ik wel merk, is dat ik vaker aan overledenen denk met wie ik veel contact had tijdens hun leven, dan ik van te voren had gedacht."
En de herdenking op begraafplaatsen? "Ik ga niet uit mezelf een begraafplaats bezoeken. Alleen als er een begrafenis is. Maar er zijn wel begraafplaatsen die iets mystieks en bijzonders hebben, zoals Pere Lachaise in Parijs. Dan denk ik direct aan Jim Morrison. Zo zijn er ook mooie begraafplaatsen, bijvoorbeeld ontworpen door Zocher, die heel erg parkachtig zijn. Wat een bevolking met de dood doet, dat boeit me wel. Kiezen ze voor begraven of cremeren? En waar zijn de begraafplaatsen in de stad? Als je in een onbekende streek bent, zegt dat heel veel over de cultuur, over religie en over de manier waarop de mensen hebben geleefd. Bij crematie bijvoorbeeld laat je geen herdenkingsteken na. Alhoewel, in Parijs heb ik wel grote wanden met urnen gezien. Dat begint waarschijnlijk ook steeds meer te komen."
|
